Autor: Aleksandra Wachowska

Twój pies ma problem z tylnymi łapami? Sprawdź, czy to nie zespół końskiego ogona

16.05.2025

Problemy z poruszaniem się u psa, szczególnie w obrębie tylnych łap, mogą mieć wiele przyczyn – od zwykłego przeciążenia po poważne schorzenia neurologiczne. Jednym z mniej znanych, ale bardzo groźnych powodów może być tzw. zespół końskiego ogona. To stan wymagający szybkiej diagnostyki i odpowiedniego leczenia, ponieważ nieleczony prowadzi do trwałego kalectwa. W tym artykule przybliżymy Ci, czym jest zespół końskiego ogona u psa, jakie są jego objawy, jak wygląda proces diagnostyczny oraz na czym polega leczenie.

 

 

Co to jest zespół końskiego ogona u psa?

Zespół końskiego ogona (ang. cauda equina syndrome) to zespół neurologicznych objawów spowodowanych uciskiem na nerwy znajdujące się w dolnym odcinku kręgosłupa psa w okolicy lędźwiowo-krzyżowej. Nazwa schorzenia pochodzi od charakterystycznego wyglądu końcowej części rdzenia kręgowego, która przypomina koński ogon. W tej części kręgosłupa przebiegają nerwy odpowiedzialne za unerwienie tylnych kończyn, miednicy, pęcherza i odbytu.

Ucisk na nerwy może wynikać z różnych przyczyn – najczęściej są to zmiany zwyrodnieniowe, dyskopatia, zwężenie kanału kręgowego, przemieszczenie krążka międzykręgowego czy urazy mechaniczne. Najbardziej narażone są duże rasy psów, zwłaszcza owczarki niemieckie, labradory i golden retrievery.

Jakie są objawy zespołu końskiego ogona?

Początkowe objawy mogą być trudne do jednoznacznego zidentyfikowania. Wielu opiekunów tłumaczy je przemęczeniem, starością czy chwilową niedyspozycją. Jednak w przypadku zespołu końskiego ogona bardzo ważna jest szybka reakcja.

Do objawów, które powinny Cię zaniepokoić, należą:

  • osłabienie tylnych kończyn lub widoczne problemy z poruszaniem się,
  • chwiejny chód, trudności we wstawaniu lub siadaniu,
  • podkulanie ogona lub jego bolesność przy dotyku,
  • nietrzymanie moczu lub kału (lub trudności z ich oddawaniem),
  • wyraźny ból w okolicy lędźwiowo-krzyżowej,
  • niechęć do ruchu, apatia.

Jeśli zauważysz u swojego psa którykolwiek z powyższych objawów, nie zwlekaj z wizytą u lekarza weterynarii – każda godzina ma znaczenie dla dalszego funkcjonowania Twojego pupila.

Jak rozpoznać zespół końskiego ogona u psa?

Rozpoznanie zespołu końskiego ogona wymaga dokładnej diagnostyki neurologicznej i obrazowej. Lekarz weterynarii rozpocznie od wywiadu i badania klinicznego, sprawdzając m.in. reakcje bólowe, napięcie mięśniowe, odruchy oraz czucie w kończynach i ogonie. Najważniejsze w diagnostyce są jednak badania obrazowe – przede wszystkim rezonans magnetyczny (MRI), który pozwala dokładnie ocenić stan rdzenia kręgowego i struktur nerwowych. W niektórych przypadkach pomocne mogą być również tomografia komputerowa (CT), mielografia lub zdjęcia rentgenowskie.

Dzięki zaawansowanej diagnostyce możliwe jest określenie stopnia zaawansowania choroby oraz zaplanowanie dalszego leczenia.

Leczenie zespołu końskiego ogona – co można zrobić?

Leczenie zależy od przyczyny, nasilenia objawów oraz ogólnego stanu zdrowia psa. W łagodnych przypadkach możliwe jest leczenie zachowawcze opierające się na podawaniu leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych, ograniczeniu aktywności fizycznej oraz rehabilitacji. Terapia farmakologiczna może przynieść poprawę, ale w przypadku znacznego ucisku nerwów lub braku reakcji na leczenie konieczna jest interwencja chirurgiczna.

Zabieg chirurgiczny ma na celu odbarczenie nerwów poprzez usunięcie przyczyny ucisku, np. przepukliny dysku, przerostu więzadeł czy fragmentów kości. Im szybciej zostanie wykonana operacja, tym większe szanse na powrót psa do sprawności. Po zabiegu kluczowa jest rekonwalescencja: rehabilitacja, fizjoterapia, hydroterapia i regularne kontrole weterynaryjne. Psy, które przeszły operację i zostały odpowiednio zaopiekowane, mają dużą szansę na pełne lub znaczne odzyskanie sprawności.

Czy można zapobiec zespołowi końskiego ogona u psa?

Nie da się całkowicie wyeliminować ryzyka wystąpienia zespołu końskiego ogona, zwłaszcza jeśli u psa występują predyspozycje genetyczne lub związane z rasą. Można jednak ograniczyć ryzyko poprzez:

  •  dbanie o prawidłową masę ciała psa,
  • unikanie nadmiernych przeciążeń (np. skoków z dużej wysokości u dużych psów),
  • regularne badania ortopedyczne i neurologiczne u psów z grup ryzyka,
  • szybką reakcję na pierwsze niepokojące objawy.

Wczesna diagnostyka i odpowiednie postępowanie to klucz do zatrzymania postępu choroby i poprawy komfortu życia psa.

Podsumowanie – nie ignoruj objawów u swojego psa

Zespół końskiego ogona to poważna choroba neurologiczna, która może prowadzić do trwałego kalectwa i znacznego pogorszenia jakości życia psa. Objawy takie jak: problemy z poruszaniem się, nietrzymanie moczu czy bolesność kręgosłupa nigdy nie powinny być lekceważone.

Jeśli zauważysz, że Twój pies ma trudności z tylnymi łapami, podkulonym ogonem lub porusza się nienaturalnie – skonsultuj się z weterynarzem. Potrzebujesz specjalistycznej diagnostyki lub konsultacji neurologicznej? Wyszukaj placówkę Grupy LuxVet, gdzie wykonujemy badania obrazowe (rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa) i oferujemy leczenie schorzeń neurologicznych.

 

Zapalenie trzustki u psa: pierwsze objawy, diagnostyka i rokowania

13.05.2025

Zapalenie trzustki u psa to poważny problem, który może przybierać różne oblicza – od łagodnych po ciężkie. Często bywa mylone z innymi dolegliwościami, dlatego każdy właściciel powinien znać sygnały alarmowe.

Kiedy szukać pomocy weterynaryjnej? W tym artykule odkryjemy, czym jest zapalenie trzustki u psa, jakie objawy mogą się pojawić, jak wygląda diagnostyka oraz jakie są prognozy w zależności od zaawansowania choroby.

 

Czym jest zapalenie trzustki u psa?

Trzustka to organ odpowiedzialny za produkcję enzymów trawiennych, które pomagają w rozkładzie pokarmu, oraz hormonów, w tym insuliny, która reguluje poziom cukru we krwi. Zapalenie trzustki (tzw. pankreatyt) występuje, gdy trzustka ulega stanowi zapalnemu. Choroba może mieć charakter ostry lub przewlekły, przy czym ostra forma zapalenia trzustki jest bardziej niebezpieczna i wymaga szybkiej interwencji weterynaryjnej.

Jakie są przyczyny zapalenia trzustki u psa?

Zapalenie trzustki u psów może mieć różne przyczyny, z których najczęstsze to:

  • Niewłaściwa dieta – Wysokotłuszczowa dieta, zwłaszcza spożywanie resztek jedzenia przez psa (np. tłustych mięs, potraw ludzkich), może prowadzić do obciążenia trzustki.
  • Otyłość – Psy z nadwagą są bardziej narażone na rozwój zapalenia trzustki, ponieważ ich trzustka musi pracować intensywniej, co zwiększa ryzyko zapalenia.
  • Choroby metaboliczne -Takie jak cukrzyca czy hiperlipidemia (wysoki poziom tłuszczu we krwi) mogą przyczyniać się do problemów z trzustką.
  • Zatrucia – Kontakt z toksycznymi substancjami, takimi jak leki, pestycydy, a także spożywanie zbyt tłustych pokarmów, może wywołać zapalenie trzustki.
  • Urazy i infekcje – Rzadziej zapalenie trzustki może być wynikiem urazów lub infekcji w obrębie jamy brzusznej.

Objawy zapalenia trzustki u psa

Objawy zapalenia trzustki mogą być zróżnicowane, a nasilenie symptomów zależy od stopnia zaawansowania choroby. Oto najczęściej występujące objawy, które mogą wskazywać na zapalenie trzustki u psa:

  • Wymioty i biegunka – Pies może wymiotować, a jego stolec może być luźny, czasem nawet wodnisty.
  • Ból brzucha – Pies będzie odczuwał ból, który objawia się apatią, skuleniem ciała, unikanie dotykania brzucha. Czasem pies może nadmiernie się ślinić.
  • Utrata apetytu – Jednym z pierwszych objawów zapalenia trzustki jest brak apetytu, który może prowadzić do szybkiej utraty wagi.
  • Zwiększone pragnienie i częstsze oddawanie moczu – Zjawisko to jest związane z reakcją organizmu na stan zapalny i może występować w przypadkach przewlekłego zapalenia trzustki.
  • Letarg i osłabienie – Pies może stać się mniej aktywny, unikać zabawy i wykazywać ogólną apatię.
  • Żółtaczka – W niektórych przypadkach zapalenie trzustki prowadzi do uszkodzenia wątroby, co może objawiać się żółtym zabarwieniem skóry, błon śluzowych i gałek ocznych.

 

Jak wygląda diagnostyka zapalenia trzustki u psa?

Diagnostyka zapalenia trzustki u psa wymaga przeprowadzenia kilku badań, które pozwolą lekarzowi weterynarii określić przyczynę objawów i stopień zaawansowania choroby. Oto najważniejsze kroki w diagnostyce:

  1. Wywiad i badanie kliniczne – Lekarz weterynarii rozpoczyna od przeprowadzenia szczegółowego wywiadu, w którym zapyta o objawy, dietę psa, jego stan zdrowia oraz wszelkie możliwe urazy lub kontakt z toksycznymi substancjami. Następnie przeprowadza badanie fizykalne, oceniając stan psa i szukając objawów takich jak ból brzucha.
  2. Badania laboratoryjne – W diagnostyce zapalenia trzustki pomocne są badania krwi, w tym pomiar poziomu amylazy i lipazy – enzymów trzustkowych, które w przypadku zapalenia są podwyższone. Często wykonywane jest także badanie poziomu glukozy, ponieważ zapalenie trzustki może wpływać na produkcję insuliny.
  3. USG jamy brzusznej – Badanie ultrasonograficzne pozwala ocenić stan trzustki i wykryć ewentualne zmiany strukturalne, takie jak obrzęk, torbiele czy martwica tkanek. Jest to jeden z najskuteczniejszych sposobów wykrywania zapalenia trzustki.
  4. Tomografia komputerowa (CT) i rezonans magnetyczny (MRI) – W bardziej zaawansowanych przypadkach, gdy konieczna jest dokładniejsza ocena stanu trzustki lub innych narządów, może być zalecana tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny. Te badania pozwalają uzyskać obrazy w wysokiej rozdzielczości, które pomagają w postawieniu ostatecznej diagnozy.

Leczenie zapalenia trzustki u psa

Leczenie zapalenia trzustki zależy od nasilenia choroby. W przypadku ostrego zapalenia trzustki pies wymaga natychmiastowej hospitalizacji i intensywnej terapii, która może obejmować:

  • Zmianę diety – Pies musi przejść na specjalistyczną dietę, zwykle niskotłuszczową, aby zminimalizować obciążenie trzustki. W niektórych przypadkach, w zależności od stanu, może być zalecana głodówka przez kilka dni.
  • Leczenie farmakologiczne – Weterynarz może przepisać leki przeciwbólowe, przeciwzapalne, a także leki przeciwwymiotne, aby złagodzić objawy i wspomóc leczenie trzustki.
  • Nawodnienie – Pies może wymagać dożylnego nawodnienia, zwłaszcza jeśli występuje odwodnienie z powodu wymiotów i biegunki.
  • Leczenie przewlekłego zapalenia trzustki – W przypadku przewlekłego zapalenia trzustki leczenie jest bardziej kompleksowe i może obejmować zmiany w diecie oraz regularne kontrolowanie stanu zdrowia psa.

Rokowania w przypadku zapalenia trzustki u psa

Rokowania w przypadku zapalenia trzustki u psa zależą od wielu czynników, w tym od stopnia uszkodzenia trzustki, szybkości podjęcia leczenia oraz ogólnego stanu zdrowia zwierzęcia. W przypadku łagodnych przypadków, które zostaną szybko wykryte i odpowiednio leczone, rokowania są zazwyczaj dobre. Pies może wrócić do zdrowia po kilku tygodniach odpowiedniej terapii. W przypadkach ostrych, gdzie występuje duże uszkodzenie trzustki, rokowania są bardziej ostrożne, a przeżycie zależy od szybkiej reakcji i zastosowania odpowiedniego leczenia.

________________________________________

Zapalenie trzustki u psa to poważne schorzenie, które wymaga szybkiej diagnozy i odpowiedniego leczenia. Właściciele psów powinni być świadomi objawów, które mogą świadczyć o tej chorobie, takich jak wymioty, biegunka, ból brzucha, utrata apetytu czy letarg. Wczesne wykrycie zapalenia trzustki zwiększa szanse na skuteczne leczenie i pełne wyzdrowienie psa. W przypadku podejrzenia tej choroby należy niezwłocznie skontaktować się z weterynarzem, który przeprowadzi odpowiednią diagnostykę i zaplanuje dalsze leczenie.

 

5 rzeczy, które warto wiedzieć o badaniu słuchu BAER u psów

06.05.2025

Czy Twój pies przestał reagować na wołanie? A może zastanawiasz się, czy Twój szczeniak słyszy prawidłowo? U psów, podobnie jak u ludzi, problemy ze słuchem mogą pojawić się w różnym wieku – zarówno na tle wrodzonym, jak i nabytym. Jednym z najbardziej wiarygodnych sposobów diagnozy jest badanie słuchu metodą BAER (Brainstem Auditory Evoked Response).

To zaawansowana, nieinwazyjna procedura, która dostarcza jednoznacznej odpowiedzi na pytanie: czy pies dobrze słyszy?

 

Czym jest badanie BAER i jak działa?

BAER (z ang. Brainstem Auditory Evoked Response) to badanie służące do oceny funkcji słuchu poprzez pomiar aktywności elektrycznej mózgu w odpowiedzi na bodźce dźwiękowe. Mówiąc prościej – sprawdza, czy mózg psa odbiera dźwięki i jak na nie reaguje. Podczas badania do uszu psa wprowadzane są niewielkie słuchawki emitujące dźwięki o określonej częstotliwości. Jednocześnie na skórze głowy, w okolicach czaszki, umieszcza się elektrody rejestrujące impulsy nerwowe generowane przez pień mózgu w odpowiedzi na te bodźce. Wynik jest analizowany komputerowo i przedstawiany w formie wykresu – obecność charakterystycznych fal oznacza prawidłową reakcję słuchową.

To badanie jest całkowicie bezbolesne, a jego wynik jest obiektywny i nie zależy od zachowania psa.

Kiedy warto wykonać badanie słuchu BAER?

Choć BAER nie jest badaniem rutynowym, są konkretne przesłanki, w których warto je wykonać:

  • Podejrzenie głuchoty u szczeniaka – niektóre rasy, jak dalmatyńczyki, bulteriery czy cocker spaniele, mają predyspozycje do głuchoty wrodzonej.
  • Brak reakcji na dźwięki – jeśli pies nie reaguje na swoje imię, dźwięki otoczenia czy komendy.
  • Ocena stanu słuchu po przebyciu choroby – np. po ciężkich infekcjach ucha, zapaleniach lub urazach głowy.
  • Monitorowanie skutków leczenia – u psów, które przeszły leczenie ototoksycznymi lekami (mogącymi uszkodzić słuch).
  • Badania hodowlane – u ras narażonych na głuchotę badanie BAER jest czasem warunkiem dopuszczenia do hodowli.

Wczesne wykrycie problemów ze słuchem jest kluczowe – pozwala lepiej dostosować sposób opieki nad psem, a także uniknąć zagrożeń wynikających z braku reakcji na otoczenie (np. podczas spaceru).

Jak wygląda przebieg badania BAER u psa?

Samo badanie trwa zazwyczaj od 15 do 30 minut. Przed rozpoczęciem pies może otrzymać lekką sedację (uspokojenie), aby uniknąć ruchów, które mogłyby zakłócić pomiar. Nie jest to jednak regułą – wiele psów przechodzi BAER bez konieczności uspokajania, szczególnie jeśli są spokojne i dobrze znoszą różnego rodzaju badania. Po założeniu słuchawek i elektrod rozpoczyna się właściwy test – komputer analizuje odpowiedzi mózgu psa na wysyłane sygnały dźwiękowe. Każde ucho badane jest osobno. Wynik uzyskuje się niemal od razu i w większości przypadków można go omówić już podczas wizyty.

Nie wymaga on żadnego specjalnego przygotowania – pies może jeść i pić przed badaniem, nie trzeba go też golić (elektrody umieszczane są na powierzchni skóry).

Czy BAER wykrywa tylko głuchotę?

BAER to precyzyjne badanie pozwalające wykryć zarówno całkowitą głuchotę, jak i częściowy niedosłuch – jednostronny lub obustronny. To oznacza, że wynik może wykazać np. całkowity brak słuchu w jednym uchu i prawidłową reakcję w drugim, co nie zawsze daje się zauważyć w codziennym funkcjonowaniu psa. Badanie pokazuje również, na jakim poziomie występuje problem – czy dotyczy samego ucha, czy też transmisji impulsów nerwowych do mózgu. Jest zatem narzędziem nie tylko diagnostycznym, ale też prognostycznym, które pomaga lekarzowi weterynarii dobrać odpowiednie działania terapeutyczne lub rehabilitacyjne. Warto pamiętać, iż BAER nie zastępuje standardowego badania otoskopowego czy obrazowego (np. tomografii lub rezonansu), ale uzupełnia je o dane neurologiczne – dzięki temu diagnoza jest pełniejsza.

Czy każdy pies może przejść to badanie?

Tak – BAER można wykonać u psów w każdym wieku i niezależnie od rasy. Najczęściej przeprowadza się je u:

  • szczeniąt w wieku 6-8 tygodni – w celach hodowlanych i profilaktycznych,
  • psów dorosłych, u których zauważono niepokojące objawy braku słuchu,
  • psów po urazach głowy, chorobach neurologicznych lub leczeniu farmakologicznym.

Badanie to wykonuje się w wybranych placówkach weterynaryjnych, które dysponują odpowiednim sprzętem diagnostycznym i doświadczonym personelem. Jego dostępność nie jest jeszcze standardem w każdej przychodni, dlatego warto wcześniej sprawdzić, gdzie można je wykonać.

Dlaczego warto?

Zdolność do słyszenia wpływa na całe życie psa – jego bezpieczeństwo, relację z opiekunem i jakość codziennego funkcjonowania. BAER to jedno z najdokładniejszych narzędzi, które pozwala wykryć problemy ze słuchem, zanim zaczną poważnie wpływać na zachowanie i komfort pupila. Dzięki wczesnej diagnozie możliwe jest podjęcie odpowiednich kroków, od dostosowania trybu życia po terapie wspomagające.

Jeśli podejrzewasz, że Twój pies może mieć problem ze słuchem, skonsultuj się z lekarzem weterynarii (Sprawdź dostępne placówki w swojej okolicy). W wielu przypadkach BAER pozwala rozwiać wątpliwości lub rozpocząć odpowiednie działania – a wszystko to bezboleśnie, szybko i bezpiecznie.

Tomograf komputerowy u psa – jak wygląda badanie i kiedy warto je wykonać?

29.04.2025

Nowoczesna diagnostyka weterynaryjna daje nam dziś ogromne możliwości. Jednym z najważniejszych narzędzi, które pomagają szybko i precyzyjnie rozpoznać choroby u zwierząt, jest tomograf komputerowy (CT). To badanie, które jeszcze do niedawna kojarzyło się wyłącznie z medycyną ludzką, dziś z powodzeniem stosowane jest również u psów i kotów. Kiedy warto je wykonać? Jak wygląda procedura i czego można spodziewać się jako opiekun? Wyjaśniamy krok po kroku.

 

Czym jest tomografia komputerowa i jak działa?

Tomografia komputerowa to nieinwazyjne badanie obrazowe, które pozwala uzyskać bardzo dokładne przekroje ciała zwierzęcia. W odróżnieniu od klasycznego RTG, które pokazuje jedynie dwuwymiarowy obraz, tomograf generuje trójwymiarowe, warstwowe obrazy tkanek. Dzięki temu lekarz weterynarii może dokładnie ocenić takie organy jak: mózg, kręgosłup, narządy wewnętrzne, płuca czy struktury kostne.

Działanie tomografu opiera się na promieniowaniu rentgenowskim, jednak urządzenie obraca się wokół ciała pacjenta, w tym przypadku zwierzęcia, wykonując setki zdjęć, które następnie są przetwarzane komputerowo. W wielu przypadkach stosuje się także kontrast, który pozwala uwidocznić określone struktury, jak np. naczynia krwionośne czy zmiany nowotworowe.

Jakie są wskazania do wykonania tomografii komputerowej u psa?

Tomografia komputerowa nie jest badaniem pierwszego wyboru, ale bywa nieoceniona, gdy potrzebna jest precyzyjna diagnoza. Wskazania do wykonania CT u psa to:

• podejrzenia nowotworów, szczególnie w okolicy głowy, mózgu, klatki piersiowej czy jamy brzusznej,
• urazy głowy, kręgosłupa lub miednicy,
• przewlekłe problemy neurologiczne (np. napady padaczkowe, zaburzenia równowagi),
• trudności z oddychaniem, podejrzenie ciał obcych w drogach oddechowych,
• przewlekłe problemy z zatokami, uszami czy oczami,
• ocena zmian kostnych lub stawowych, np. przed operacją ortopedyczną.

W niektórych przypadkach tomografia może być także pomocna w ocenie skuteczności leczenia lub w planowaniu bardziej skomplikowanych zabiegów chirurgicznych.

Jak wygląda tomografia komputerowa u psa – krok po kroku

Dla opiekuna badanie może wydawać się skomplikowane, ale z perspektywy psa to przede wszystkim krótki, bezbolesny i bezpieczny proces. Oto jak wygląda w praktyce:

  1. Konsultacja i kwalifikacja do badania
    Lekarz weterynarii ocenia, czy tomografia jest konieczna i czy pies może zostać jej poddany (istnieją np. przeciwwskazania do narkozy, które należy wcześniej wykluczyć).
  2. Znieczulenie ogólne
    Ze względu na konieczność całkowitego unieruchomienia, badanie zawsze przeprowadza się w krótkiej narkozie. Jest to bezpieczne, a pies szybko wraca do formy po jego zakończeniu.
  3. Właściwe badanie
    Pies zostaje ułożony na stole tomografu. Urządzenie wykonuje serię zdjęć, które trwają od kilku do kilkunastu minut – w zależności od zakresu badania. W razie potrzeby podawany jest kontrast.
  4. Opis i omówienie wyników
    Obrazy są analizowane przez lekarza weterynarii lub specjalistę radiologa. Na ich podstawie stawiana jest diagnoza lub podejmowana decyzja o dalszym leczeniu.

Czy tomografia komputerowa u psa jest bezpieczna?

Tak, tomografia komputerowa to badanie bezpieczne – zarówno pod względem promieniowania, jak i samej procedury. Dawki promieniowania są niskie i dostosowane do wielkości zwierzęcia. Narkoza, choć zawsze wiąże się z pewnym ryzykiem, jest krótkotrwała i przeprowadzana pod kontrolą anestezjologiczną. Ryzyko powikłań jest minimalne, a korzyści diagnostyczne ogromne.

Tomograf czy rezonans magnetyczny – co wybrać?

Wielu opiekunów zastanawia się, czym różni się tomografia komputerowa od rezonansu magnetycznego (MRI) i kiedy lekarz decyduje się na jedno z nich. Tomografia lepiej sprawdza się przy ocenie struktur kostnych, płuc, jamy brzusznej czy klatki piersiowej. Rezonans natomiast jest niezastąpiony w diagnostyce układu nerwowego – szczególnie mózgu i rdzenia kręgowego.

Ostateczny wybór zawsze należy do lekarza weterynarii, który dobiera metodę diagnostyczną w zależności od objawów, lokalizacji problemu i podejrzeń klinicznych.

Dlaczego warto wykonać tomografię w specjalistycznej placówce?

Badanie tomograficzne wymaga nie tylko zaawansowanego sprzętu, ale też doświadczonego zespołu. W Grupie LuxVet wykonujemy tomografię komputerową w placówkach wyposażonych w najnowocześniejsze urządzenia, a badania analizują doświadczeni radiolodzy weterynaryjni. Dzięki temu wyniki są precyzyjne, a diagnoza szybka i trafna.

Dodatkowo, opiekunowie mogą liczyć na wsparcie zespołu na każdym etapie – od kwalifikacji, przez przygotowanie, aż po omówienie wyników i wdrożenie leczenia.

Gdzie w Grupie LuxVet wykonasz tomografię komputerową u psa?

Badanie tomografii komputerowej dla psów i kotów wykonujemy w wybranych placówkach Grupy LuxVet. Obecnie dostępne jest ono w:

Zespół w każdej z tych placówek składa się z doświadczonych lekarzy i techników, a cały proces przebiega sprawnie i bezpiecznie – z troską o komfort Twojego pupila.

Jak rozpoznać nosówkę u psa? Objawy, które powinny Cię zaniepokoić.

23.04.2025

Nosówka u psa to choroba, która potrafi rozwijać się po cichu, a kiedy objawy stają się wyraźne – może być już naprawdę groźna. Właśnie dlatego każdy opiekun powinien znać jej objawy, wiedzieć, jak się przenosi i kiedy natychmiast skontaktować się z weterynarzem. Choć w ostatnich latach liczba przypadków nosówki znacznie zmalała dzięki szczepieniom, wirus wciąż występuje – i niestety, może być śmiertelny.

Czym jest nosówka i dlaczego jest groźna dla psa?

Nosówka to wysoce zakaźna choroba wirusowa wywoływana przez wirusa CDV (Canine Distemper Virus), który należy do tej samej rodziny co wirus odry. Atakuje przede wszystkim psy, ale może też przenosić się na inne gatunki zwierząt, takie jak fretki, lisy czy szopy. Choroba ma bardzo zróżnicowany przebieg – wirus atakuje układ oddechowy, pokarmowy, nerwowy, a także skórę i oczy psa. Może powodować różne objawy, które nie zawsze od razu wskazują jednoznacznie na nosówkę, co czyni ją jeszcze bardziej niebezpieczną.

Zakażenie następuje głównie drogą kropelkową – pies może zarazić się przez kontakt z innym chorym zwierzęciem, a także z jego wydzielinami: śliną, moczem, kałem czy łzami. Wystarczy, że pies obwącha przedmiot, którego dotykał zainfekowany osobnik. Co więcej, wirus może przez pewien czas przetrwać w środowisku, dlatego łatwo przynieść go do domu na butach, odzieży czy rękach. Niepokojące jest też to, że pies może być nosicielem wirusa, zanim pojawią się pierwsze objawy – a to znacząco utrudnia zapobieganie zakażeniu.

 

Nosówka – najbardziej narażone grupy

Nosówka najczęściej atakuje szczenięta w wieku od 6 tygodni do 6 miesięcy – ich układ odpornościowy nie jest jeszcze w pełni rozwinięty. Szczególnie narażone są psy pochodzące z nieznanych źródeł, takie jak szczenięta z pseudohodowli, schronisk, interwencji czy przygarnięte z ulicy. Jednak to nie jedyne zagrożone grupy – choroba może dotknąć także dorosłe psy, które nie zostały zaszczepione, a nawet seniorów z osłabioną odpornością. Brak szczepienia to zdecydowanie największy czynnik ryzyka, dlatego profilaktyka odgrywa w przypadku nosówki kluczową rolę.

 

Jakie są objawy nosówki u psa?

Objawy nosówki u psa są niezwykle różnorodne i często pojawiają się etapami, co może utrudniać postawienie diagnozy bez odpowiednich badań. Początek choroby przypomina przeziębienie – pies staje się osowiały, traci apetyt, ma gorączkę, a jego nos jest suchy i gorący. Na tym etapie opiekunowie często uznają, że pies po prostu „coś złapał”. W rzeczywistości wirus już wtedy atakuje organizm, a objawy szybko się nasilają.

Z czasem pojawiają się poważniejsze symptomy, takie jak:

• ropny wyciek z nosa i oczu,
• kaszel i trudności z oddychaniem,
• biegunka i wymioty,
• drżenia mięśni, tiki, napady drgawek,
• nadmierne rogowacenie opuszek łap i nosa („twarda łapa”),
• światłowstręt, zaczerwienienie spojówek,
• niezborność ruchowa i utrata równowagi.

Warto zaznaczyć, że nie wszystkie objawy muszą występować jednocześnie. W niektórych przypadkach nosówka może atakować głównie układ pokarmowy lub nerwowy, co dodatkowo komplikuje rozpoznanie. Szczególnie niebezpieczne są objawy neurologiczne – często pojawiają się w późniejszej fazie choroby, a ich wystąpienie wiąże się z dużym ryzykiem trwałych uszkodzeń układu nerwowego, nawet po wyleczeniu.

 

Diagnoza nosówki – jak wygląda proces wykrywania choroby?

Wizyta u weterynarza to konieczność już przy pierwszych, niepokojących objawach. Lekarz zaczyna od dokładnego wywiadu – pyta o historię szczepień, kontakt z innymi psami, miejsce przebywania i objawy, które wystąpiły. Następnie przeprowadza badanie kliniczne, a w razie podejrzenia nosówki kieruje psa na specjalistyczne testy diagnostyczne. Najczęściej wykonywane są testy PCR z wymazu z nosa lub gardła, które pozwalają wykryć obecność materiału genetycznego wirusa. Alternatywą są testy serologiczne, które badają poziom przeciwciał w organizmie psa.

W przypadku objawów neurologicznych lekarz może również zalecić rezonans magnetyczny lub tomografię komputerową, aby wykluczyć inne schorzenia.
Im wcześniej zostanie postawiona diagnoza, tym większe są szanse na skuteczne leczenie i uniknięcie powikłań. Właśnie dlatego nie należy czekać z wizytą – nawet jeśli objawy wydają się niegroźne.

 

Jak wygląda leczenie nosówki u psa?

Niestety, na nosówkę nie ma leku, który zwalczyłby wirusa bezpośrednio. Leczenie ma charakter objawowy i wspomagający – jego celem jest wzmocnienie organizmu psa i łagodzenie objawów choroby. Terapia zależy od stanu pacjenta – w lżejszych przypadkach może obejmować leki przeciwgorączkowe, wzmacniające odporność, środki przeciwwymiotne i nawadnianie. W cięższych konieczna bywa hospitalizacja i intensywna terapia, w tym dożylne płyny, leki przeciwdrgawkowe oraz antybiotyki zabezpieczające przed zakażeniem bakteryjnym.

Psy z objawami neurologicznymi wymagają szczególnej opieki – leczenie może trwać tygodniami, a skutki choroby bywają trwałe. Niektóre psy po przebytej nosówce cierpią na tiki nerwowe, mają trudności z poruszaniem się lub problemy z koncentracją. Dla wielu z nich oznacza to konieczność dostosowania stylu życia do nowych ograniczeń – ale przy odpowiedniej opiece mogą nadal prowadzić szczęśliwe życie.

 

 

Czy pies może całkowicie wyzdrowieć?

Tak, ale nie zawsze. Przebieg nosówki zależy od wielu czynników: wieku psa, jego ogólnego stanu zdrowia, odporności i szybkości reakcji opiekuna. Psy młode, które otrzymują leczenie we wczesnej fazie choroby, często wracają do pełni zdrowia. U innych mogą wystąpić powikłania neurologiczne lub trwałe uszkodzenia narządów. W skrajnych przypadkach – gdy leczenie nie zostanie wdrożone na czas choroba może zakończyć się śmiercią.

Właśnie dlatego tak ważna jest czujność i reagowanie na każde nietypowe zachowanie pupila. Apatia, brak apetytu, kaszel czy wydzielina z nosa nie muszą oznaczać nic groźnego – ale mogą być też pierwszym sygnałem nosówki.

 

Jak zapobiegać nosówce u psów? Szczepienia to podstawa

„..Nosówka to poważna, zagrażająca życiu choroba psów, którą każdy opiekun powinien traktować z pełną powagą. Objawy często rozwijają się stopniowo i mogą być mylące, ale szybka reakcja i odpowiednia opieka weterynaryjna mają kluczowe znaczenie. Najważniejsze jednak to zapobieganie – dzięki szczepieniom możesz uchronić swojego pupila przed niepotrzebnym cierpieniem. Dbaj o zdrowie swojego psa każdego dnia, a w razie jakichkolwiek wątpliwości – nie zwlekaj z wizytą u lekarza weterynarii. To najlepsze, co możesz dla niego zrobić.”

Nosówka to choroba, której naprawdę można zapobiec. Najskuteczniejszą formą ochrony są regularne szczepienia. Szczenięta powinny otrzymać pierwsze szczepienie w wieku około 6-8 tygodni, a następnie przejść pełny cykl szczepień co kilka tygodni. Psy dorosłe wymagają szczepień przypominających – najczęściej raz w roku, zgodnie z kalendarzem ustalonym przez lekarza weterynarii.

 

Chroń swojego psa przed nosówką – zaszczep go na czas!
Umów swojego pupila na profilaktyczne szczepienie już dziś i zadbaj o jego bezpieczeństwo.